asi ve mavi

bi' tutam yeşilin içinde
                       dopdolu bir maviyim ben
dolunayda şiirler okurum gökyüzüne
parkların kimsesiz
                          kuytu köşelerinde sevişirim kimi zaman
kimi zamansa
                    sigaramın dumanına dalar hayaller kurarım
bi' tutam çimende bi' avuç dolusu maviyim
biraz asi, biraz maviyim
asi ve mavi.

bi' çift pabuç

bir çift pabuç,
ne giyecek yerim vardı ne de zamanım,
giymedim
giyemedim ki
ne giymeye hevesim vardı, ne yürümeye yolum
hiç bağlamadım bağcıklarını,
yeni kokusu gitmedi hiç içinden, lastik mi neyse o kokuyordu
kokladım, kokladım da hiç ayağımı değdirmedim ki,
büyük müydü ki bi beden bana,
 koşacak taşra yollarım yoktu ki
deneyemedim.
bir çift pabuç vardı
ne yürümeye yolum
ne giyecek yerim ne de zamanım vardı,
bir çift pabuç vardı
..

üç nokta ünlem

gaddardım, olmalıydım. neden mi? çünkü korkaktım, korktum, lanet olsun ki korktum. yaşamaktan korktum, sevemekten, aşktan, bi gün şu olduğum konumda çocuklarımın olmasından korktum. üzmekten, hayatını mahvetmekten korktum.
nerden bilirdim ki? nerden bilirdim bi gün vazgeçebileceğini dünyadan. nerden bilirdim o hiç bir yaşanmışlığı olmayan günleri anımsayacağımı.

 kimse bilmezdi ki ne hissettiğimi.sen de bilmezdin. yoktun ki. vardın aslında derinlerde, uçsuz bucaksız kıyıların en ucunda, uçurumun dibinde, tavanında gökyüzünün ve dibinde cehennemin.

işte. işte bu kadar vardın, ve bir hayal kadar yoktun. düşlerim kadar vardın, hayal kırıklıklarım kadar yok.
bilemedim. 
ne zaman bildim ki nefes almayı? hadi kendimi geçtim de, düşlerden ne istedim be, gaddar ben.

 ne çıkardı sanki son kez olsun kapılsaydım rüzgara açık denizde, son kez olsun pembe balonlara yazsaydım hayallerimi. 
bi yerlerde, şu lanetli dünyanın bi ucunda gülümseyebildiğini düşünmek de hoş.
fazla konuştum yine.
bi daha susmamak üzere.
üç nokta ... ünlem !