ver bana düşlerimi 

  ver bana gülüşlerimi..

gitmek kolay, ya sonrası? 

silebilir misin sende kalan dudaklarımın nemini?

birine bağlanmaktansa, şarkılara bağlanayım körü körüne, kalemime, masmavi gökyüzüne, yeşile, berraklığına nehrin.. 

çoğul yalnızlığım

bomboş bi hafta sonunu plansız programsız, yalnız ya da çoğul , patlamış mısırlı ya da neskafeli, kitaplı ve müzikli, uykulu ya da dinç, sıkılmış ya da mutlu olarak geçirmek için ilk adımı atmış bulunmaktayım. eve anahtarla gireceğim yine, tek kişilik kısa bi kahvaltı(atıştırma) - oysa ne kadar çok seviyorum kalabalık ve uzun hafta sonu kahvaltılarını - edeceğim, dershane bi kaç selamlaşma , dersler, biraz acıkmış olacağım dönüşte tek kişilik yemek çok boş ve anlamsız gelecek vurup kafayı uyuyacağım. hani kitap, hani müzik, hani patlamış mısırım ?? yok yok  böyle olmayacak bu sefer. uyku yok, yalnızlık yok, çoğul yalnızlığı oynuyoruz bu sahnede.

geçmiş gelecek-miş (!)

öylesine erteliyoruz ki kendimizi, hayatımızı, sevdiklerimizi, mutluluğu, sevgiyi, özlemi, aşkı..??? peki ya neden bir tek şarkı bize bunları hatırlatırken bi adım atıp bi şeyleri değiştirmeyi göze alamayız?? 

küçük düşmek mi ; hasret için mi?
mahcubiyet mi ; mutluluk için mi?

 öylesine alışmışız ki sıradanlığa, akşamları yürüyüşe çıkmak çok farklı bi şey haline gelmiş. öylesine alışmışız ki bazı şeylerin yokluğuna, aslında öylesine hasretiz ki mutluluğa.. farkında bile değiliz çoğunun ihtiyaç durumunda olduğuna. karşılaştığımızda bizi gülümseten fotoğraf kareleri gibi hepsi. çaba sarf etmiyoruz, sanki sanki arabayı boşa almış gibiyiz, yön vermenin zor geldiği noktada da bırakıyoruz direksiyonu, tekerlek nereye biz oraya. neden bu umursamazlık? neden körü körüne bağlıyız geçmişe, bittiğini bile bile ????

göze almalıyım acıları

keşke'lerim, ama'larım, belki'lerim ve olmazsa olmaz acabalarım.. keşkelerin doğurduğu amalar, amaların gebe olduğu belkiler ve büyümekte olan çocuklar, acabalarım. sanki bi bardak kırılmış parça parça saçılmış etrafa, toplamam gerek ; göze almalıyım cam kırıklarının bedenime batmasını, gözyaşlarımın tuzunun gözlerimi yakmasını, göze almalıyım aslında acıları, korkuları, endişeleri..

eğer aşık olduysan ; gecelerce düşündüysen,
üşüyünce örttüysen sıcaklığını üstüne,
öptüysen hayalinde, dokunduysan ona rüyalarında,
hani, hani o yokken boşluksan, açsan sofrada, susuzsan denizde,
yoksan, garipsen......  körsen yokluğunda ....

hani ders çalışmak istersin, planlarsın, ortamı hazırlarsın- neskafe, müzik, ışık, su, kalemler, boş kağıtlar, konu testleri, oturursun sandalyeye hevesin kaçar alırsın kahveyi kitap okursun ya işte o mod çok güzel çok :)))

Uçak, babama selam söyle! şiirini ilk defa dün akşam okuduğum öğrendiğim için pişmanım. Bazıları için sevdikleri ilk adam, güvendikleri, ilk kez elini korkmadan tuttukları adam. 

 ve bir anne var ki; duvar kağıtlarını kaynatıp yemek yapmayı düşünüyor, çocukluğunu hatırlayıp    masallara dalıyor. kış bahçesinde morarana kadar oturuyor demir bankın üzerinde, konuşmadan yemeden içmeden. ah kimse bilmiyor ki bu hava üşünecek hava değil, kimse anlamıyor ki onu, onun daimi olan yalnızlığını..- Kış Bahçesi